هم نفس

خواننده: شایان دیبا
آهنگساز: استاد پرویز یاحقی
تنظیم: مجید رضازاده
ترانه سرا: بیژن ترقی
رهبر ارکستر: پیام طونی


Singer: Shayan Diba
composer: Parviz Yahaghi
Arrangement: Majid Rezazadeh
Lyricist: Bijan Taraghi
Soloist and conductor: Payam Toni

در فرهنگ سرزمین ما پند و نصیحت و راهنمایی افراد جایگاه ویژه ای دارد اما متأسفانه پس از انقلاب ۵٧ تا کنون هر اندازه زمان سپری شده ما بیشتر و بیشتر از فرهنگ نقد و پند و اندرز و راهنمایی و هدایت صحیح فاصله گرفته ایم. نقد لازمه حیات اجتماعی ست و هر میزان انتقاد از مجموعه امور بشر بوجود بیاید مسیر انحراف، اشتباه، گمراهی و تباهی در جامعه کم و کمتر خواهد شد. فساد حاکم در ارکان مختلف اجتماع ایران امروز چه در داخل کشور چه در بیرون از مرزهای سرزمین، چه در پهنه اقتصاد، سیاست، فرهنگ و هنر ، ادبیات و چه در روابط فی مابین آدمها ، ریشه در انحطاط نقد پذیری در طبقات مختلف جامعه دارد. قبول بی چون و چرای اشتباه نشان بزرگی یک انسان است و انسانی با این مولفه هرگز در ورطه انحراف و فساد و تباهی کشیده نخواهد شد و در همان مرز اشتباه به راه صحیح باز خواهد گشت. نقد لازمه دنیای مدرن انسان است. بیش از پیش بشر به نقد و انتقاد و پیشنهاد محتاج تر است . چرا که سرعت حرکت آدمی در عصر ارتباطات آنقدر زیاد است که حتی اگر کمی دیرتر به نقد ها عمل کند مسیر سقوط برویش گشوده خواهد شد دیگر چه برسد به اینکه نقد را منکر دانسته و انحراف را حقیقت مطلق تلقی کند. هنر همیشه در مقابل ضد هنر رخ نمایی کرده و آنچه که ذات هنر را از ضد هنر متمایز می کند ، تمایل هنر و هنرمند به کمال است و نقد مهمترین مولفه کمال در هنر است. چیزی که ضد هنر همیشه در مقابل آن مقاومت می کند. در نهایت ؛ آینه چون عیب تو بنمود راست، خود شکن آیینه شکستن خطاست.

شایان دیبا

فروغی بسطامی شاعری توانا و غزلسرایی شیرین گفتار در عهد و زمانه قجر بود. او در دربار سه تن از پادشاهان قاجار ، نخست فتحعلی شاه قاجار و سپس محمد شاه و در نهایت ناصرالدین شاه از سروده های عارفانه و حکیمانه خود بسیار خواند و در میان عوام و خواص آن روزگار از شوکت و احترام خاص بهره‌مند بود.
او در کربلا زاده شد به سال ١٢١٣ در حین مراجعت والدین خویش به سبب زیارت قبر حسین ،و چون فرزند آقا موسی خان بسطامی از توابع خراسان بود او را بسطامی تخلص نمودند. تاریخ نویسان ادب پارسی ابیات سرده شده از سوی میرزا عباس را بیست هزار بیت قلمداد نموده اند که به سبب بی کفایتی میراث داران و فساد در بنیان حاکمیت قاجار ها از حضرتشان جز پنج هزار بیت ، چیزی به میان نمانده.
نگاه پر مهر شما را عطف می نمایم به این غزل زیبا از ادیب شیرین بیان و عارف اعلی میرزا عباس متخلص به فروغی بسطامی.
یادشان جاودان

شایان دیبا

من نمی‌گویم که عاقل باش یا دیوانه باش
گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش
گر سر مقصود داری مو به مو جوینده شو
ور وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش
گر ز تیر غمزه خونت ریخت ساقی دم مزن
ور به جای باده زهرت داد در شکرانه باش
چون قدح از دست مستان می خوری مستانه خور
چون قدم در خیل مردان می‌زنی مردانه باش
گر مقام خوش‌دلی می‌خواهی از دور سپهر
شام در مستی، سحر در نعره‌ی مستانه باش
گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند
گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش
یا به چشم آرزو سیر رخ صیاد کن
یا به صحرای طلب در جستجوی دانه باش
یا مشامت را ز بوی سنبلش مشکین مخواه
یا هم آغوش صبا یا هم نشین شانه باش
یا گل نورسته شو یا بلبل شوریده‌حال
یا چراغ خانه یا آتش به جان پروانه باش
یا که طبل عاشقی و کوس معشوقی بزن
یا به رندی شهره شو یا در جمال افسانه باش
یا به زاهد هم قدم شو یا به شاهد هم نشین
یا خریدار خزف یا گوهر یک دانه باش
یا مسلمان باش یا کافر، دورنگی تا به کی
یا مقیم کعبه شو یا ساکن بت خانه باش
یا که در ظاهر فروغی ذکر درویشی مکن
یا که در باطن مرید خسرو فرزانه باش

شیخ العرفا و المُفَضِلّین ، حکیم مصلح الدین سعدی شیرازی از نوادر ادبیات و حکمت ایران و جهان است. کلام او و تبحر تبیین حکمتها و حکایات بنوشته از جانب حضرتش ، آنقدر بر سیطره روح و روان هر ادب دوست و اهل دلی منشأ اثر است که گویی جوهر جاودانگی را چون جامی ارغوان نوشیده و مرگ را یارای فراموشی شیخ میسر نیست و هر آنچه زمان می گذرد و دوران‌های مدید به خاطره تاریخ گره می خورد ، سعدی پیوسته بر مرکب دوران سوار است و پیشگام. کلام و بیانش پیوسته شرح مبسوط است از زندگی و حال آدمیان در هر عصر . اگر در جواهر سرای ادبیات ایران زمین که سرشار از دُر و گوهر است فقط یک سعدی بماند ، باز برای بالیدن و سرافرازی از این فرهنگ پارسی و معنویت لایتناهی اکتفا می کند. شیخ اجل گرچه لسانی از غیب نداشت اما حقایقی از پس پرده حیات آدمیان بازگو نمود که حافظ از اسرار آن انگشت حیرت بر جبین نهاد و سر تعظیم فرود آورد.گویی هر آنچه از غیب می سرود پیش از آن سعدی از سِرّ آن آگاه بود.
امروز نخستین روز اردیبهشت مصادف است با روز سعدی و بر این اساس مجالی یافتم بس ناچیز تا به قد دانش اندک و کلام الکن خویش از این ابر مرد حکمت و عرفان و ادب پارسی یاد کرده و چشم و جان شما خوبان را به غزلی دلربا از حضرتش منور نموده تا بر این منوال عهد خویش با فرهنگ و ادب سرزمینمان ایران، زنده نگاه دارم. سرافراز و پاینده باد خاک پاک ایران

شایان دیبا

جمعه ، اول اردیبهشت یکهزار و چهارصد و دو
بیست و یکم آوریل دوهزار و بیست و سه

واشینگتن دی سی
ایالات متحده آمریکا

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم

به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم
نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم
ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم

حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم
جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم

می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان
مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم

هزار بادیه سهل است با وجود تو رفتن
و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم

این حکایت را آن روزها که در خردی بسر می بردم به دیده خواندم و به جان شنیدم و به توشه عمل بکار گماردم و امروز چون نه خدمت سلطان کردم و نه در پیشگاه توانگران فرومایگی نمودم با شما عزیزانم در میان می گذارم که شما نیز اینگونه زیستن را در حیات خویش بکار بسته و از عزت آن بهره‌مند گردید.

شایان دیبا

دو برادر یکی خدمت سلطان کردی و دیگر به زور بازو نان خوردی باری این توانگر گفت درویش را که چرا خدمت نکنی تا از مشقت کار کردن برهی؟ گفت تو چرا کار نکنی تا از مذلّت خدمت رهایی یابی؟ که خردمندان گفته‌اند نان خود خوردن و نشستن به که کمر شمشیر زرّین به خدمت بستن.

به دست آهن تفته کردن خمیر
به از دست بر سینه پیش امیر

عمر گرانمایه در این صرف شد
تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا

ای شکم خیره به نانی بساز
تا نکنی پشت به خدمت دو تا

سعدی

مارکس و ضد مارکس در مدلهای کمونیستی
قسمت اول
نویسنده: شایان دیبا

آنچه که مارکس بر آن باور داشت این بود که نظام بورژوازی که مبتنی بر ساختار سرمایه داری استوار است از استثمار توده ها سود می جست و رگ حیات این قشر از اجتماع ، کاربی وقفه و طاقت فرسای کارگر و بسنده نمودن رعایا به اقلیت های زندگی و سرسپردن به سیاستها و مدلهای مدیریتی مبتنی بر اصول سرمایه داری محض ، خون می گرفت و روز به روز بر قدرت آن افزوده می گردید. این رویکرد ، مارکس را به سمت تئوری هایی مبنی بر حفظ کرامت انسان و توده مولد سرمایه یعنی کارگر سوق می داد. تلاش مارکس بر این بود که روش موازنه تولید سرمایه و کار را بر معادلات منطقی و استوار بر محور کرامت کارگر بنا کند و اجازه استثمار و بهره کشی سرمایه دار را برای تولید و به تبع آن افزایش سود و بهره و سرمایه از ساختار بورژوازی سلب نماید. این اصل وجه لاینفک فلسفه مارکس چه در زمان حیاتش و چه جنبشهای مارکسیستی بعد از او دارای ثباتی انکار ناپذیر بوده و هست اما آنچه در اواسط قرن بیستم و پس از جنگ جهانی دوم شکل میگیرد خلاف هدف مارکس را نشان می دهد. عموم کشورهای شرقی طرفدار ساختار کمونیسم مخصوصا روسیه و چین و همچنین عمده کشورهای آمریکای لاتین که بر اساس مدل اقتصادی مارکسیستی اداره می گردند ، نه تنها این فلسفه را پیش نمی گیرند بلکه توده پرولتاریای مشرق زمین را ابزاری برای بهره بردن کپیتالیسم آمریکایی و همچنین ایجاد یک فرایند پشت پرده برای تبیین یک مدل اقتصادی مشابه بوژوازی در سطحی فراتر استثمار می کنند. علم و سرمایه از غرب به چین رسیده و سرمایه دار غربی با اخذ مجوز بهره کشی از کارگر چینی به شرط حفظ و تضمین توسعه بورژوازی چینی در حال تولید سرمایه هستند و در این میان زندگی کارگر نه تنها از کرامتی برخوردار نیست بلکه مارکسیسم در خدمت کپیتالیسم آمریکایی درآمده و چرخهای اقتصاد غرب را با سرعت و قدرت می چرخاند. در واقع مدل مارکس در قشر باقی مانده و پشت پرده همان ساختار سرمایه داری به شکلی امروزی در حال چپاول همه هست و نیست توده کارگر است. امروز و روز پرولتاریای چینی فقط یک چیز را خوب می داند و آن زندگی کردن برای کار است نه کار کردن برای زندگی و این همان چیزی ست که مارکس پس از دیدن ظلم طبقه سرمایه دار در پستوهای کارخانجات و برده گاه های لندن او را بر آن داشت تا بر این وحشی گری پایان دهد.از همه خطرناکتر بازگشت سرمایه ایجاد شده از استثمار کارگران به غرب و تشکیل اتحادیه های سرمایه داری برای تشکیل اهداف مشترک برای تولید سرمایه و توسعه اقتصادی به نفع طبقه بورژوازی اجتماع شرقی می باشد. آنچه که در غرب وجود دارد تغییر چندانی نکرده چرا که همیشه سرمایه در جامعه وجود داشته و افراد هستند که می توانند با فکر و توان خویش از ثروت و سرمایه بهره برده و شاخه های سرمایه داری جدید را متولد سازند و از این رو به رونق اقتصادی کشور کمک کنند اما در فلسفه مارکس اصلا چنین چیزی وجود نداشت و مارکس به هیچ وجه بر نمی تافت که این اندیشه متعالی دست آویز همان قشر سرمایه دار منزجر کننده از نگاه او شود. مدل اقتصادی چین و روسیه و کره شمالی و کشورهای آمریکای لاتین در واقع نه تنها احترامی برای فلسفه مارکس قائل نیست بلکه با ادغام کپیتالیسم غربی یک مدل برده داری نوین را برای تولید روز افزون سرمایه ایجاد کرده که در آینده نه چندان دور زمینه ساز دگرگونی های خطرناک اجتماعی خواهد شد. 

آهنگ کابوس پری ها

ترانه سرا و خواننده : شایان دیبا
آهنگساز و تنظیم کننده : مهدی زنگنه

همزاد

اثری از زنده یاد استاد محمد حیدری

خواننده: شایان دیبا
تنظیم: مجید رضازاده
ترانه سرا: ترانه مکرم

عزیزان همراه از این پس میتوانند ضمن مطالعه مطالب وبلاگ فارسی از وبسایت رسمی شایان دیبا و بخشهای مختلف آن استفاده نمایند و از جدیدترین آهنگ ها مطالب منتشر شده از سوی او آگاه شوند.
آدرس وبسایت : www.shayandiba.com

مهراب عشق

خواننده : شایان دیبا
شعر و آهنگ : استاد بابک رادمنش
تنظیم : مجید رضازاده

تقدیم به همسر عزیزم که صادقانه و عاشقانه در طول این سالها
از عشق و زندگیم وفادارانه حفاظت کرد

برای دانلود آهنگ با کیفیت عالی کلیک کنید

لذت رانندگی در نوار ساحلی دریاچه رویایی میشیگان در شهر شیکاگو، ایالت ایلینوی
این حس خوب و با شما عزیزانم تقسیم میکنم.

شایان دیبا

شاید یکی از سخت ترین لحاظات زندگیم زمانی باشد که ترانه های ارسالی دوستان و برای ساخت آهنگ میخوانم و هر بار با ناامیدی همه آنها رو کنار می گذارم.
بیشتر اوقات به این موضوع فکر میکنم که این ابتذال زائیده چیست؟
سرزمینی که تا همین 40 یا 50 سال پیش بزرگانی چون رهی معیری، معینی کرمانشاهی ، پرویز وکیلی ، بیژن ترقی ، تورج نگهبان و ایرج جنتی عطایی ها داشت چگونه به این درجه از خفت و تباهی رسیده که حتی برای تولید یک اثر موسیقیایی نمی شود یک شعر و ترانه خوب پیدا کرد؟
چقدر دلتنگ ترانه های ایرج جنتی هستم. چه مدید روزگاری چشم انتظار شنیدن ترانه ای همچون " مگه نه " از زنده یاد تورج نگهبان نشستم. کجاست شعری که بتوان با او زنده بودن را زندگی کرد؟ کجاست ترانه ای هم مایه " طاقتم ده " از استاد معینی کرمانشاهی؟
چقدر فقیر شده ایم.
کاش کسی بود 
و کاش برایم اینچنین می سرود 
اما افسوس و هزار بار افسوس که ...

آتش بازی به مناسبت اول ژانویه 2021 در سیدنی استرالیا

سال نو مبارک
با آرزوی سالی سرشار از تندرستی و نشاط و آرامش برای همه جهانیان

شایان دیبا

آنان که به کنج عافیت بنشستند
دندان سگ و دهان مردم بستند
کاغذ ببریدند و قلم بشکستند
وز دستِ زبانِ حرف گیران رستند

سعدی

از سوز محبت چه خبر اهل هوس را
این آتش عشق است نسوزد همه کس را

فصیحی تبریزی

در نگنجد عــشق در گفت و شنید

عشـق دریاییست قعـرش نـاپدید

مولانا

به گیتی کسی رانماند وفا
روان و زبانها شود پر جفا

از ایران وز ترک وز تازیان
نژادی پدید آید اندر میان

نه دهقان نه ترک و نه تازی بود
سخنها به کردار بازی بود

همه گنجها زیر دامن نهند
بمیرند و کوشش به دشمن دهند

بود دانشومند و زاهد به نام
بکوشد ازین تا که آید به کام

چنان فاش گردد غم و رنج و شور
که شادی به هنگام بهرام گور

پدر با پسر کین سیم آورد
خورش کشک و پوشش گلیم آورد

زیان کسان از پی سود خویش
بجویند و دین اندر آرند پیش

چو بسیار ازین داستان بگذرد
کسی سوی آزادگی ننگرد

بریزند خون ازپی خواسته
شود روزگار مهان کاسته

حکیم ابولقاسم فردوسی

یکروز ادیسون مخترع برق و دانشمند بزرگ که هنوز کودک کوچکی بود و به دبستان میرفت با نامه ای از طرف معلمش به خانه آمد . او به مادرش گفت : آموزگارم گفت که من این نامه را به تو بدهم . مادر با  چشمانی اشکبار نامه را بلند برای کودک خواند :
« کودک شما یک نابغه بزرگ است و ما چون در مدرسه امکانات لازم برای در اختیار گذاشتن او جهت پیشرفتش را نداریم خواهش میکنیم از این به بعد خودتان در خانه به او درس بدهید . »
سالها گذشت . ادیسون تبدیل به دانشمندی بزرگ شده و برق را اختراع کرده بود . مادرش سالها قبل از دنیارفته بود . ادیسون به خاطر عشقی که همیشه به مادرش میورزید یک جعبه از نامه های مادر و چند وسیله شخصی از او نگه داشته بود . روزی درمیان آنها نامه معلم خود را پیدا کرد ولی در آن متن دیگری نوشته شده بود :
« کودک شما عقب افتادگی ذهنی دارد و متوجه نمیشود در کلاس چه میگذرد لزومی نمیبینیم که او دیگر به مدرسه ما بیاید . از این به بعد خودتان در خانه به او درس بدهید . »
ادیسون یک ساعت گریست . او همان شب در دفتر خاطراتش نوشت : آلوا ادیسون کودک عقب مانده ای که به خاطر رفتار قهرمانانه و عاشقانه مادرش تبدیل به نابغه قرن شد . »

نقل قول از آهنگ رام

دلم هوای تو کرده خیال کوی تو دارم
از این دیار غریبان سری به سوی تو دارم

گر از شراب لبانت چشیده اند رقیبان
مرا بس است نگاهی که سر به موی تو دارم

هوای این قفس اکنون غبار بسته و تنگ است
نیاز آن دم گرم و هوای بوی تو دارم

به زهر زهره چشمت هزار درد بروید
چه حاجتی ست دوا را که داغ روی تو دارم

هزار زخم زبانم زدی و لب نگشودم
من این سکوت دمادم به های و هوی تو دارم

شایان دیبا

ساخت مجسمه آرتور مورگان توسط مجسمه سازی توانا. این مجسمه برای ادای احترام به مورگان است که یکی از بزرگترین شخصیت های تاریخ بازی های ویدیویی است. امیدوارم از تماشای این ویدیو لذت ببرید.

تعطیلات تابستانی و لذت رانندگی از گریندلوالد به لاوتربرنن سوئیس
همراه با موسیقی بسیار زیبا از مجموعه آهنگهای آلبوم پاییز طلایی
اثر استاد لاچینی
در تابستانی زیبا و سرزمینی که اثری از کورونا و گرما در آن نمی توان دید
این حس خوب را با شما هموطنانم تقسیم می کنم

در زمانه ای که دیو و ددان نام آورانِ قصه شوم زندگی هستند 
بی نامی برای من بزرگترین افتخار است

شایان دیبا

باران ، این لطیف ترین موهبت الهی
در بعد از ظهری گرم
خدا را سپاس از اینکه در این سرزمین روزگار می گذرانم
و از هیاهوی نااهلان و نامردمان و ناپاکان به دورم

شایان دیبا

آدمها هرگز کسانی را که دوست دارند فراموش نمی کنند ،
فقط عادت می کنند که دیگر کنارشان نباشند !

قهرمانان و گورها

Ernesto Sabato

با آرزوی تابستانی گرم و دلپذیر برای همه شما دوستان عزیز
تعطیلات تابستانی و سفری رویایی به جزیره هاوایی در ایالت هاوایی آمریکا

هوس میکده داره دل دیوونه من
نمیدونه بی تو ایام بهارو چه کنه
چه کنه چه کنه
آخه با خونه خراب غم عشق تو بگو
دل آشفته و بی صبر و قرارو چه کنه
چه کنه چه کنه
میدونی که هر شب این دیوونه تو
مست مست میاد بسوی خونه تو
میدونی که هر شب این دیوونه تو
مست مست میاد بسوی خونه تو
ای مسافر ای عزیزم ای بهار آرزویم
بی تو هر شب غم نشسته در کنارم روبرویم
بغض تنهایی شکسته ناله ام را در گلویم
هوس میکده داره دل دیوونه من
نمیدونه بی تو ایام بهارو چه کنه
چه کنه چه کنه

هما میرافشار

بیوگرافی سخن سالار زنده یاد استاد رحیم معینی کرمانشاهی از زبان خودش و دوستان همکار او از جمله زنده یاد استاد همایون خرم ، زنده یاد استاد علی تجویدی ، استاد اکبر گلپایگانی ، استاد فضل الله توکل ، زنده یاد بانو سیمین بهبهانی و زنده یاد بانو الهه
سخن سالار زنده یاد استاد رحیم معینی کرمانشاهی به روایت‌های پیشین در سال ۱۳۰۱خورشیدی در کرمانشاه زاده شد‌. پدرش کریم معینی، ملقب به سالار معظم، مردی شجاع و دلیر بود و به واسطهٔ رفاقتی که با نصرت الدّوله فیروز داشت، چندی از طرف وی به حکومت فارس منصوب شد و مدتی نیز برای سرکوبی شورشیان لرستان با سپهبد امیر احمدی همکاری کرد و پس از فوت نصرت الدّوله برای همیشه از کارهای سیاسی کناره‌گیری کرد و در گوشهٔ انزوا به سر بُرد. نیای معینی حسین خان معین الرعایا مردی لایق و با سواد و مردم دار بود و از نظر بخشش و کمکی که به مردم می‌کرد مورد توجه و احترام بود و در نهضت مشروطه و استبداد به دست مردی ناشناس به تحریک عده‌ای از مالکین کشته شد. 
حضرت استاد در سال ۱۳۲۸ در شهر کرمانشاه روزنامهٔ سلحشوران غرب را بنیان گذاشت. این روزنامه در سال‌های نخست وزیری محمد مصدق از مشی این دولت حمایت کرده و به همراه چند نشریهٔ دیگر در کرمانشاه نام «مطبوعات ملی کرمانشاه» را بر خود نهادند. پس از سقوط دولت مصدق در سال ۱۳۳۲، سلحشوران غرب نیز توقیف شده و ایشان برای مدتی زندانی و همچنین از شغل خود در بانک سپه اخراج شد.
وی از سال ۱۳۲۰ خورشیدی به کار نقاشی پرداخت و در این راه پیشرفت کرد و تابلوهایی نیز به یادگار گذارد که از جمله تابلو مسیح با کار سیاه قلم است و در ضمن کارهای نقاشی به نظم شعر می‌پردازد و قسمتی از آثار ادبی و اجتماعی او در روزنامهٔ سلحشوران غرب به چاپ رسید و داستان اختر و منوچهر را در چهار تابلو به رشتهٔ نظم کشید و در آن حقایقی از اجتماع زمان را مجسم کرد. امید شاعری توانا و خوش ذوق و دوست داشتنی است و ضمن سرودن شعر چندی به ترانه سُرایی پرداخت و ترانه‌های او که توسط خوانندگان رادیو خوانده می‌شد از شهرت به سزایی برخوردار شد. آشنایی با نقاشی و فنون آن سبب شد که در خلق اشعار و ترانه‌هایش گرایش به تصویرسازی داشته باشد. استاد معینی کرمانشاهی از بیست و یکم مردادماه هزار و سیصد و سی خورشیدی به دستور محمّد مصدّق نخست وزیر وقت به استخدام ادارهٔ کّل انتشارات و تبلیغات درآمد و در سال سی و چهار خورشیدی به معاونت ادارهٔ رادیو منصوب گردید. استاد معینی کرمانشاهی در ابتدای دهه سی خورشیدی و به پیشنهاد علی دشتی تخلّص «امید» را برگزید و پس از اعتراض اخوان ثالث از داشتن تخلّص منصرف شد و پسوند کرمانشاهی را به دنبال نام خانوادگی معینی اضافه نمود و با نام معینی کرمانشاهی به کار هنری پرداخت. از آثار او می‌توان به دیوان ای شمع‌ها بسوزید شامل غزلیّات وی تا سال چهل و جهار خورشیدی، اندیشه‌ای در مثنوی به نام فطرت، دیوان خورشید شب شامل غزلیّات سروده شده تا سال شصت و پنج خورشیدی، بررسی آثار و احوال لسان‌الغیب در حافظ برخیز، در خرابات مغان شامل تضمین غزلیّات حافظ، خواب نوشین، حکایت نگفته و ده جلد تاریخ منظوم ایران پس از حمله اعراب تا عصر حاضر تحت عنوان شاهکار تاکنون طبع و نشر شده‌است. معینی کرمانشاهی تا روز یک شنبه بیست و چهارم آبان ماه ۱۳۹۴ قلم به دست مشغول ادامه شاهکار بود و تنها کهولت سن و سنگینی گوش او را رنج می‌داد. رحیم معینی کرمانشاهی پس از چهل و هشت ساعت تب خفیف روز بیست و ششم آبان ماه به منظور درمان تب و دیدار از فرزندش حسین معینی کرمانشاهی که بستری بود عازم بیمارستان جم شد که قبل از رسیدن در اتومبیل با سکته قلبی از رنج زیستن رهایی یافت. طبق وصیّت معینی کرمانشاهی، مسئولیّت جمع‌آوری، ویرایش، نظارت بر چاپ غزلیات، خاطرات و ادامه شاهکار به فرزندش حسین داده شده‌است کما اینکه آثار آهنگین استاد نیز در سال ۱۳۷۳ خورشیدی به وی واگذار گردیده بود. شرح زندگانی رحیم معینی کرمانشاهی با اسناد و مدارک به قلم حسین معینی کرمانشاهی در issuu.com قابل دسترس است.